Op de Stevensonroute GR®70 door Haute-Loire van Le Puy-en-Velay tot Le Monastier-sur-Gazeille via Volhac, Coubon, Dempeyre, Cros-de-Brive, Chadron, L'Herm en Le Pinet.

GR®70 Van Le Puy-en-Velay tot La Bastide-Puylaurent

Wie kent er nu Robert Louis Stevenson niet? De Schotse schrijver die in 1878 op 26 jarige leeftijd een voettocht maakte samen met Modestine, een koppige ezelin, tussen Le Puy-en-Velay en Alès. Hij was de pionier van het wandelen en zocht naar de legende van de Camisards in de Cévennen. Tevens moest hij de verboden liefde voor een gehuwde Amerikaanse vrouw met twee kinderen verwerken. Wie kent Robert Louis Stevenson niet? Wie heeft nog nooit gehoord van ‘Schatteneiland’? Was het boek ‘De zonderlinge geschiedenis van Dr. Jekyll en Mr. Hyde’ voor velen onder ons geen verplichte literatuur in het secundair onderwijs?

Donderdag 02/09/2010, Le Puy-en-Velay
Na een onrustige nacht ben ik vroeg uit de veren. Eén uur te vroeg word ik door Maarten afgezet in de omgeving van het station Lille Europe. Mijn TGV vertrekt pas om 06.25 u naar Lyon. Om 09.31 u stipt kom ik aan in Lyon Part-Dieu. Op hetzelfde perron stap ik na een kwartiertje wachten over op de trein naar St- Etienne Châteaucreux. Tijdens de rit worden alle reizigers aan een identiteitscontrole onderworpen door de politie. In St-Etienne kom ik aan om 10.38 u doch dien een kleine twee uur te wachten op mijn boemeltrein naar Le Puy-en-Velay.In een deugddoende zon geniet ik op het moderne stationsplein van een boterham. Talrijke jongeren lopen er rond en ik lees op een electronisch bord dat er inschrijvingsdagen zijn aan de universiteit.

De rit naar le Puy-en-Velay met de stoptrein is adembenemend. De trein glijdt langs ravijnen, rotspartijen, een kolkende rivier en stopt in kleine dorpjes met namen die ik voor het eerst hoor: Le Chambon-Fuegerolles, Bas-Monistrol, Chamalières, Saint-Vincent-Le-Château…Kort voor 14 u kom ik aan in Le Puy-en-Velay.Bij het uitstappen valt het me op dat ik niet de enige rugzaktoerist ben. Hoog boven de stad troont het gigantische Mariabeeld dat vervaardigd werd uit gesmolten kanonnen na de slag bij Sébastopol. Ik neem mijn intrek in de gîte d’étape Les Capucins. Ik krijg een kamer met twee stapelbedden toegewezen. Ik ben er alleen, neem een douche en trek op verkenning door de stad. De zon schijnt volop. De binnenstad is uiterst gezellig en kleurrijk. Er zijn veel terrasjes doch ik heb daar natuurlijk geen oog voor. Via de steile rue des Tables stap ik naar de kathedraal van Onze Lieve Vrouw. Sedert de middeleeuwen wordt de zwarte Maagd er vereerd. Uiteraard heeft ook de Heilige Jacques er zijn beeld want Le Puy-en-Velay is bij uitstek de startplaats van de Via Podiensis, één van de vier pelgrimswegen naar Compostela.

Het is een imposant gebouw met Arabische invloeden.Jammer genoeg zijn bepaalde gedeeltes gesloten omwille van renovatiewerken. Na het bezoek aan de kerk ga ik naar het nabijgelegen klooster. Ook dit klooster bevestigt de oosterse invloedsfeer. In het klooster is het stil en schaduwrijk. Ik geniet van de mooie gebeeldhouwde kapitelen. Daarna ga ik via middeleeuwse steegjes naar de kerk Saint-Michel d’Aiguilhe.Hoog boven een spitse vulkaanrots staat een kapel uit de 11de eeuw, een juweeltje van Romaanse kunst. Het kerkje is enkel te voet bereikbaar via 268 in de rots uitgehouwen treden. Het uitzicht over de stad en de verdere omgeving is letterlijk en figuurlijk adembenemend. In het kleine kerkje zijn mooie fresco’s te bewonderen. Na het bezoek en de afdaling langs de trappen begin ik uiteraard trek te krijgen in een pression.

Op een terras geniet ik in de zon van enkele koele pintjes. Na deze verfrissing ga ik opnieuw naar mijn gîte waar ik zie dat alle bedden ondertussen bezet zijn doch ik tref er niemand aan. Op het terras van de gîte schrijf ik enkele prentbriefkaarten naar familie. Na de kaarten te hebben gepost geniet ik van een salade met warme geitenkaas en een fris wijntje. Terug in de gîte maak ik kennis met mijn kamergenoten: een 60-jarige vrouw die morgen met een groep vrouwen verder trekt richting Compostela via de GR®65 en twee wandelvrienden, Hervé (69) en Michel (70) die net als ik met de rugzak kiezen voor de Chemin de Stevenson (GR®70).

Vrijdag 03/09/2010, Le Puy-en-Velay tot Le Monastier-sur-Gazeille, 19 km
Na een deugddoend ontbijt en onder een stralende zon verlaat ik le Puy-en-Velay. Ik kom veel rugzaktoeristen tegen en ben gelukkig dat ze klaarblijkelijk allemaal een andere weg kiezen richting Compostela. Het is heerlijk wandelen en ik geniet ten volle van de rust en stilte van de natuur. Mijn rugzak voelt goed aan.Ik loop langs heerlijke wandelpaden, kom door piepkleine gehuchtjes en neem af en toe een blik achterop en zie dat ik me vlug verwijder van Le Puy-en-Velay.

Na verloop van tijd loop ik samen met Florian een 25-jarige jongeman uit Paris 16ième. Hij heeft zijn studies rechten beëindigd. Het valt op dat hij heel goed op de hoogte is van de Belgische politiek en net zoals veel andere Fransen die ik onderweg ontmoette, is hij ervan overtuigd dat België binnenkort zal barsten en dat Wallonië zich bij Frankrijk zal aansluiten.

In Coubon koop ik in een supermarkt wat proviand en rond de middag nemen we een lunchpauze in de schaduw van enkele bomen.In de omgeving van de Loire liggen talrijke kastelen of ruïnes. Kort na de middag komen we onder een verzengende hitte aan in Le Monastier-sur-Gazeille, de officiële vertrekplaats van de Stevenson route.

Een eerste gîte blijkt ‘complet’.Uiteindelijk vinden we onderdak in de gîte d’étape die door de gemeente is ondergebracht in de oude gebouwen van de gendarmerie.We komen Hervé en Michel tegen die samen met ons de sleutel van de gîte afhalen in het restaurant Le Provence.Vooraleer af te zakken naar onze kamer in de gîte proeven we op het terras in de zon van een Loburg en een Leffe. Het koele vocht smaakt verrukkelijk.Nadien betrekken we onze kamer in de gîte.Florian en ik hebben een kamer met 4 bedden voor ons alleen. Hervé en Michel en nog andere gasten betrekken andere kamers. De gîte is heel proper en gezellig. Er is ook nog een grote ingerichte keuken waar de gasten hun eigen potje kunnen koken. Nadat we ons verfrist hebben trekken we op verkenning in het dorp. We brengen een bezoek aan de kleine kerk Saint-Jean gelegen naast een fontein en een openbare wasplaats die nog gebruikt wordt door de lokale bevolking.

De kerk heeft de typische stenen dakbedekking (lauzes) uit de streek en binnen vallen enkele fresco’s uit de 16de eeuw te bewonderen. Dichtbij herinnert een gedenksteen de start van de reis van Stevenson. Daarna bezoeken we een klein museum dat ondergebracht is in het imposante kasteel. Dichtbij ligt de mooie abdijkerk Saint-Chaffre waarvan de veelkleurige façade hoofdzakelijk bestaat uit vulkaangesteente. Oude abdijgebouwen sluiten aan de kerk aan. In de 5de eeuw werd hier een belangrijke abdij gesticht die echter veel van haar pluimen heeft verloren. Na het bezoek hebben we dorst gekregen en stappen de enige geopende bar-tabac binnen om aan de toog enkele pressions naar binnen te kappen. Na het laven van de dorst brengen we nog bezoek aan een particulier museum met allerhande prullaria. Het aperitief en het avondmaal met kaas, wijn, worst en vers Frans brood nemen we in de keuken van de gîte waar we kennismaken met de andere medebewoners.

Zaterdag 04/09/2010, Le Monastier-sur-Gazeille tot Le Bouchet-St-Nicolas, 25,2 km

Na het zelfgemaakte ontbijt verlaten we het dorp langs de kerk van Saint-Jean. Kort na de start begint een steile klim langs een pad met vele losse stenen gevolgd door een aardeweg met prachtig zicht op de omliggende heuvels. In Saint-Martin-de-Fugères hebbenwe een gesprek met de bewoner van een prachtig bebloemde woning. Van een hoogte van 1000 m dalen we steil af naar het dorpje Goudet aan de Loire, waar we koffie drinken op het terras van een hotel. Aan de voet van de Loire met de burchtruïne van Beaufort die hoog boven de omgeving uittroont nemen we tijd om iets te eten. De plaats is een oase van rust, een grasperkje en een zandstrook bij de oevers van de rivier. We krijgen er het bezoek van een zwerfhond die zich onze restjes laat welgevallen. Na het versterken van de innerlijke mens krijgen we een zware beklimming langs een stenig pad voor de voeten geworpen. Kort na de klim ligt de burchtruïne reeds beneden ons.Via kleine dorpjes en mooie vergezichten bereiken we uiteindelijk Le Bouchet-Saint-Nicolas waar we onze intrek kunnen nemen in de gîte d’étape ‘La Retirade’.

In het dorpje valt er niets te beleven en te zien. We vinden er zelfs geen bar-tabac. De bezienswaardigheid in de streek is het meer van Bouchet enkele kilometer verderop doch wij hebben geen zin om er heen te wandelen. Tijdens het avondmaal in de gîte maken we kennis met Annie en Elian uit Millau. In de gîte hebben we voor z’n twee opnieuw een kamer met 7 bedden. Na het avondmaal drinken we nog een glas vooraleer naar bed te gaan.

Zondag 05/09/2010, Le Bouchet-St-Nicolas tot Pradelles, 21,1km
Via een brede weg groeten we het houten beeld van Stevenson en zijn blij het doodse dorp achter ons te kunnen laten. In Landos genieten we op het terras van een café van een lekkere koffie in een deugddoende zondagse ochtendzon. Het is weer goed warm en onderweg vinden we in het gehucht Jagonas een bron met heerlijk koel water. We verfrissen ons en gaan verder naar het onooglijke gehucht Arquejols waar we na een korte rustpauze Annie en Elian ontmoeten. Bij het verlaten van het gehucht krijgen we een uniek zicht op een treinviaduct dat het dal overbrugt.

Onderweg naar de top van een pittige helling komen we Hervé en Michel tegen. Eens voorbij de top blikken we in de verte neer op het meer van Naussac. Samen met Johannes, een leraar uit het zuiden van Duitsland, bereiken we Pradelles. Wij houden halt terwijl Johannes verder trekt naar Langogne om daar overnachting te zoeken. Wij nemen onze intrek in een kamer van de gîte d’étape ‘L’Arche’. In de hotelkamer staat een dubbel en een enkel bed. Uit respect voor mijn oude knoken laat Florian me het dubbele bed nemen.

Morgen nemen we al afscheid gezien hij naar Parijs terugreist. Na het wasritueel gaan we op stap in één van de mooiste dorpen uit Frankrijk. We komen Hervé en Michel tegen die ons uitnodigen voor een glas op een terras. We slaan dit aanbod zeker niet af. Nadien gaan we met zijn vieren op verkenning door het mooie stadje. Er zijn talrijke fotogenieke hoekjes. Bij gebrek aan werkgelegenheid trekt de jeugd hier echter weg en dreigt het stadje ten onder te gaan aan de vergrijzing. Tijdens het avondmaal nuttig ik als voorgerecht ‘tripes’ met salade. Het hoofdgerecht bestaat uit varkenswangetjes, worst en de supergezonde linzen uit de streek van Le Puy-en-Velay.

Maandag 06/09/2010, Pradelles tot Cheylard-l'Evêque, 21,7 km
Tegen de avond wordt zwaar onweer voorspeld. Het zou zo erg kunnen zijn dat de dag erop zelfs niemand naar buiten kan. Door een golvend landschap bereiken we Langogne. Samen met Florian breng ik een bezoek aan het oude stadsgedeelte met zijn Romaans kerkje St-Gervais – St-Protais en de oude overdekte graanhalle. Nadien neem ik afscheid van Florian die de trein naar Parijs neemt.

Onderweg regel ik kort voor de middag via mijn gsm mijn logement. Na een felle klim kom ik terecht in het dorpje Saint-Flour-de-Mercoire waar ik een moment verpoos om ’s middags iets te eten. Ook Hervé en Michel houden halt.

Na de maaltijd verloopt de rest van de wandeling via een licht heuvelachtig parcours. Via de gehuchtjes Sagne-Rousse en Fouzillac bereik ik de gîte d’étape le Refuge du Moure in Cheylard-l’Evêque waar ik nog het laatste plaatsje had kunnen bemachtigen. Op het terras zitten Annie en Elian. Kort na mij komen ook Hervé en Michel toe. Na installatie op de kamer en douche genieten we van de laatste zonnestralen op het terras want donkere wolken trekken samen. Na een glas gaan we op verkenning naar het Romaanse kerkje gelegen tegenover de gîte.

Via een kruisweg trekken we omhoog naar de kapel van O-LVrouw die van op een heuveltop heerst over het dorp. Nabij de kapel biedt de heuveltop een mooi uitzicht over het dorp en de omgeving. Na bezoek aan de kapel is het tijd om aan tafel te gaan. Het avondmaal is overdadig en heel lekker en ik deel de tafel met Annie, Elian, Hervé en Michel. ’s Nachts begint het zwaar te onweren en valt de regen met bakken uit de gitzwarte lucht.

Dinsdag 07/09/2010, Cheylard-l'Evêque tot La Bastide-Puylaurent, 22,5 km
’s Morgens regent het niet meer doch er hangt een dik wolkendek over de omgeving. Vooraleer verder te trekken worden we verwend met een zeer uitgebreid ontbijt. Innerlijk gesterkt trek ik een mistig landschap in. De voorbije dagen had ik wat keelpijn en ik zorg dat ik geen kou vat. Via af en toe steile paden trek ik door het woud van de Gardille naar een groenzone bij het meer van L’Auradou. Van daar lopen bospaden naar het kasteel van Luc.

Ooit was dit een machtige burcht die van strategisch belang was voor de streek en in handen kwam van diverse belangrijke adellijke families. Op bevel van Richelieu werd de burcht rond 1630 ontmanteld. De lage wolkenmassa’s gooien roet in het eten om te kunnen genieten van de vele vergezichten. Wanneer ik aan de top van de deels heropgebouwde ruïnes kom, ontmoet ik Annie en Elian. Ik kan echter geen woord uiten want ik heb geen stem meer. Na een kort bezoek aan de site verlaat ik de route op zoek naar de bar-tabac van het dorp, waar ik een grote café au lait bestel. De warme drank doet me deugd. Via een gewone asfaltweg wandel ik door de dorpjes Laveyrune en Rogleton om kort daarna opnieuw de natuur in te duiken. Ik kom Annie en Elian nog eens tegen. Zij hebben onderdak gevonden in de nabij gelegen trappistenabdij van Notre-Dame-des-Neiges.

Ik zelf trek verder naar La Bastide-Puylaurent waar ik onderdak vind in L’Etoile. Ik ben er kort na de middag doch dien te wachten tot 15 u voor de checkin. In de veranda eet ik wat en houd me bezig met mijn notities en reisroute. Ik betrek één bed in de slaapzaal waar nog één wandelaar verblijft. Na een verkwikkende douche ga ik op verkenning in het stadje. In de apotheek koop ik keelpastilles. Daarna kuier ik wat rond in het stadje en drink er een koffie en een spuitende Perrier. Het regent en een onweer komt eraan. Ik zet mijn gsm uit want die kan toch geen zendmast traceren.

Tijdens het avondmaal begint het te gieten en worden de hemelsluizen urenlang wijd opengezet. Bij het avondmaal zitten alle gasten aan één lange tafel. De opgediende maaltijd is voor iedereen hetzelfde: soep, voorgerecht, hoofdschotel, kaas en dessert. Dit alles rijkelijk voorzien van water, wijn en brood.

Woensdag en donderdag 08-09/09/2010, La Bastide-Puylaurent
Ik heb opnieuw een slechte nacht gehad met weinig slaap. Ondanks de keelpastilles kom ik diverse keren wakker met hevige keelpijn. ’s Morgens ben ik dan ook een wrak. Na het ontbijt besluit ik niet verder te trekken en ben ook niet van plan om op bezoek te gaan bij de trappisten van de nabij gelegen abdij. Ik voel me totaal lusteloos, heb geen kracht en begin ook oor- en hoofdpijn te krijgen.

Philippe, de vriendelijke uitbater van Grieks-Belgische afkomst, raadt me aan om mijn medicatie te nemen en om zoveel mogelijk te rusten. Ik verlaat dan ook de slaapzaal en neem mijn intrek in een rustige kamer op de bovenverdieping. Ik ga opnieuw naar de apotheek en krijg een aromatisch product op basis van oliën dat ik samen met mijn pastilles moet innemen. Met de huistelefoon van Philippe kan ik gemaakte reservaties afzeggen en nieuwe plannen. De ganse dag lig ik in bed te zweten als een paard. Ik slaap veel en naar de avond toe is er lichte beterschap. Na het avondmaal kruip ik weer vroeg in bed en heb een goede nachtrust. De volgende morgen voel ik me al heel wat beter doch besluit nog een dag te rusten om volledig op krachten te komen. Ik breng de bijkomende rustdag hoofdzakelijk door in bed, met lezen en surfen. ’s Avonds beslis ik tijdens het avondmaal om er de volgende dag opnieuw tegenaan te gaan. Het wordt een serieuze test want er wacht me een lange dag met veel kilometers voor de boeg. van Degryse Ivan